21 december, 2022
'Ik kom eraan!' Meneer Andretti, de eigenaar, kwam fluitend het kantoortje uit. Hij was nauwelijks groter dan ik, pezig, gebruind en net zo onverwoestbaar vrolijk als Tony, de tijger uit de Frosties-reclame."
Deze personage-beschrijving las ik in Hard land, het nieuwste boek van Benedict Wells waarop ik mezelf gisteren trakteerde. Ik las dit fragment vanochtend voor tijdens een vertel-coaching. We hadden het over pakkende personage-beschrijvingen in je verhaal en dat je daarmee jouw blik op een situatie kunt tonen en tegelijkertijd je luisteraar(s) het verhaal in trekt. Vertellen is immers delen hoe jij de wereld in en om je heen waarneemt, althans, zolang jij zelf de ik-figuur bent in je verhaal. Als je iemand dan 'net zo onverwoestbaar vrolijk als Tony, de tijger uit de Frosties-reclame' vindt, dan zegt dat zowel iets over jouw blik en associatief vermogen, als over de persoon die je beschrijft.
Ook dit personage, uit hetzelfde boek van Wells, vind ik zo fantastisch getroffen:
"Ik kon haast niet stilstaan van de zenuwen, helemaal toen ik me realiseerde dat die ene - een afgetrainde gast met snor - de Brandon Jameson was, - wide reciever van de Grady Hornets, het footballteam van onze school. Zijn beste vrienden noemden hem Brand, de rest had het eerbiedig over 'Hightower'. Hij was zwart en indrukwekkend groot. Zelfs in de winter droeg hij shirts met korte mouwen, maar hij keek vooral altijd grimmig en er deden angstaanjagende verhalen over hem de ronde. Zo zou hij een vleermuis de kop hebben afgebeten omdat de mascotte van de tegenstander een vleermuis was."
Als verteller schieten we vaak te snel over de personages in ons verhaal heen, waardoor de luisteraar nauwelijks iets voor zich ziet, laat staan voelt bij de personen waarover je vertelt. Ze komen niet tot leven. Gemiste kans als je je luisteraar(s) mee wilt nemen. Gemiste kans als je je luisteraars wilt laten lachen, sidderen of echt wilt betrekken bij je verhaal.
Want toen je de Kilimanjaro beklom, hoe zag je eruit, hoe deed je? En je vriendin? En die gidsen die jullie spullen droegen? Hoe zag het eruit? Waar leken jullie op? Waar rook je naar? Wat hoopte en vreesde je? Zoveel 'voer' voor een pakkend verhaal.
Gister vertelde iemand mij dat er nog maar weinig animo is voor 'presentatietrainingen'. Het woord alleen al is ouderwets. Het moet al een tijd storytelling heten, of iets dat refereert aan authenticiteit, leiderschap of beïnvloeden. Mij maakt het niet zoveel uit hoe het heet. Waar het me om gaat is dat het zo ongelofelijk bevredigend is wanneer het lukt om mensen te enthousiasmeren voor jouw verhaal. Of het nu gaat over je visie, je ideeën, aanpak of product. En dat anderen, op hun manier, jou inspireren. Als je de wereld, al is het maar een klein stukje, samen mooier wilt maken, dan helpt vertelkunst bruggen bouwen, ideeën genereren en deuren openen. Hoe krijg je die kunst in de vingers? Hoe zet je die op een positieve manier in?
Pakkende personage-beschrijvingen is een klein, maar essentieel radartje uit de 'vertelmachine'. Let er maar eens op bij andere vertellers. Wanneer kun je hier met volle teugen van genieten? Ik hoor het graag!
Wil je meer weten over of oefenen met vertelkunst? Ook dat hoor ik graag!
Wil je regelmatig een tekening, een verhaal ter inspiratie of een handige tip over storytelling in je mailbox ontvangen? Meld je dan aan voor mijn nieuwsbrief.
Lees hier meer nieuwsbrieven.