13 maart, 2023
Een paar weken terug, in een boekwinkel in Haarlem, viel mijn oog op de titel: Save the cat! writes a novel. The Last Book on Novel Writing You'll Ever Need. Wow, schrijfster Jessica Brody doet met zo'n titel nogal een belofte. Ik bladerde het door en voor ik 't wist had ze me te pakken; ik hing aan haar lippen. Even later stond ik buiten met het boek in mijn bezit.
Het belang van plot, de essentiële ingrediënten voor een onvergetelijk verhaal, tientallen uitgewerkte voorbeelden uit de wereldliteratuur… Het is zo'n boek waarin ik meteen eindeloos veel onderstreep en ezelsoren vouw om later de wijsheid weer terug te kunnen vinden. Blij dacht ik: dit is zo handig voor mijn trainingen.
In diezelfde tijd kreeg ik de roman Koud genoeg voor sneeuw door de Australische schrijfster Jessica Au cadeau. Winnaar Novel Prize lees ik op het omslag. Op de achterflap wordt uitgelegd dat deze prijs romans beloont die innovatief van vorm en fantasierijk van stijl zijn. Ik begin te lezen en verbaas me al snel over het ogenschijnlijk gebrek aan plot.
Het verhaal lijkt nergens vandaan te komen en nergens naartoe te gaan. 'Hypnotiserende roman over een moeder en een dochter tijdens een vakantie in Japan.' vat Publishers Weekly dit boek samen. Zijn het dan die treffende, minutieuze waarnemingen van de hoofdpersoon die ervoor zorgen dat ik toch door wil blijven lezen? Of is het iets anders waardoor ik (ondanks dat er "niets" gebeurt) gefascineerd blijf?
In Save the cat! lees ik: 'Hoe creëer je een interessante, memorabele en herkenbare held, eentje waarover je lezers willen lezen? Een held die het waard is om een heel boek over te schrijven?
Makkelijk! Je geeft je held:
1. Een probleem (of iets dat opgelost dient te worden)
2. Een wil (of doel wat de held najaagt)
3. Een noodzaak (of levensles die geleerd moet worden)
Pas aan het eind van Koud genoeg voor sneeuw ontdek ik, of beter gezegd snap ik eindelijk wat de plot van dit boek al die tijd al was, hoe die smeulde onder elke zin, maar door de subtiliteit van de vorm verscholen leek. De dochter wilde tijdens de reis in Japan haar moeder leren kennen en zelf gekend worden. Dat ze ondanks al haar pogingen in verleden en heden haar moeder nog steeds niet kent, was en is haar probleem. De levensles die zij aan het eind van de reis opdoet is dat haar moeder nu eenmaal is wie zij is en altijd al was en dat zij als dochter dit moet accepteren. Wanneer ze dat begint in te zien, verandert er iets. Ze bekijkt haar moeder met liefdevoller ogen.
Dus toch een plot. Het verhaal kwam niet nergens vandaan en ging niet nergens heen. Het verhaal gaat over het verlangen te kennen en gekend willen worden. Een liefdesgeschiedenis tussen moeder en dochter. Eentje die me bijblijft, die ik aanraad en die me leert hoe verstild een goed plot ingezet en uitgewerkt kan worden. Ook zonder toeters en bellen, zonder grote maffe gekheid of hoge spanning.
Kun je de drijvende kracht van een plot, ofwel: een duidelijk probleem, een hartstochtelijke wil en de noodzaak van een levensles ook professioneel/zakelijk of feestelijk inzetten als verteller? Zeker!
In mijn trainingen Storytelling voor teams en groepen ga je hiermee aan de slag. In oefeningen en opdrachten en aan de hand van kleine stukjes theorie ontdek je wat werkt voor jou. Ook ontdek je wat voor verteller je bent: uitgesproken, humoristisch, verfijnd of fantasierijk? En hoe je op jouw unieke wijze boeit en verrast.
Meer weten? Ik hoor het graag!
Ik wens je een week vol onvergetelijke verhalen!
Wil je regelmatig een tekening, een verhaal ter inspiratie of een handige tip over storytelling in je mailbox ontvangen? Meld je dan aan voor mijn nieuwsbrief.
Lees meer nieuwsbrieven.
Lees hier meer nieuwsbrieven.
Bekijk hier mijn trainingsaanbod.